2. chonaic siad cuid dá dheisceabail ag caitheamh bia le lámha neamhghlana, is é sin, le lámha nár níodh
3. (Mar ní gnách leis na Fairiséigh, ná leis na Giudaigh eile ar fad, bia a chaitheamh mura mbíonn a lámha nite an chéad uair, le nós na seanóirí a choimeád;
4. agus nuair a thagas siad abhaile ó shráid an mhargaidh, ní chaitheann siad aon bhia go dtí go nglanann siad iad féin; agus is iomaí sin nós atá á choimeád acu, agus iad ag ní cupán agus corcán agus soithí cré-umha).
5. Agus d'fhiafraigh na Fairiséigh agus na scríobhaithe de, “Cad chuige nach leanann do dheisceabail de nós na seanóirí, ach ag caitheamh bia le láimh shalach?”
6. Agus ar seisean leo, “Nach maith a rinne Ísáia tairngreacht fúibh, a fhimineacha, mar tá scríofa,‘Onóraíonn béal na muintire seo mé,ach is fada uaim atá a gcroí;
7. is baoth an t‑adhradh a thugas siad dom,agus níl ach cumadóireacht dhaonna ina gcráifeacht siúd.’
8. Cuireann sibhse suas d'aitheanta Dé, agus cloíonn sibh go dluth le nósanna daoine.”
9. Agus dúirt sé leo, “Nach breá mar atá diúltaithe agaibh d'aithne Dé, le bhur nósanna féin a choimeád!
10. Óir is é a dúirt Maois, ‘Tabhair onóir do d'athair agus do do mháthair’; agus ‘An té a cháineas a athair nó a mháthair go míchóir, cuirtear chun báis é go cinnte;’
11. ach is é atá á rá agaibhse, ‘más rud é go ndeir fear lena athair nó lena mháthair, is Corbán é (is é sin, rud a tugadh mar bhronntanas do Dhia) an ní atá agam le tabhairt duitse—