30. Agus bhí máthair chéile Shíomóin ina luí tinn agus fiabhras uirthi, agus d'inis siad dó fúithi gan mhoill.
31. Agus tháinig sé, gur rug ar a láimh agus gur thóg aniar í, agus d'imigh an fiabhras aisti; agus rinne sí freastal orthu.
32. An tráthnóna úd, in am dhul faoi na gréine, thug siad chuige na daoine a bhí tinn, nó a raibh deamhain iontu.
33. Agus chruinnigh an chathair uile ag an doras.
34. Agus leigheas sé a lán a raibh gach cineál tinnis orthu, agus dhíbir sé mórán deamhan; agus níor lig sé do na deamhain labhairt, de bhrí go raibh aithne acu air.
35. Agus d'éirigh sé ar maidin, i bhfad roimh bhánú an lae, agus d'imigh sé ag guí ar an uaigneas.
36. Agus d'éirigh Siomón agus an dream a bhí leis dá chuardach,
37. go dtí go bhfuair siad é go ndúirt siad leis, “Tá gach uile dhuine do d'iarraidh.”