11. agus abraigí le fear an tí, ‘Is é a deir an tOide leat, cá bhfuil an seomra aíochta, a n‑íosfaidh mé an cháisc ann i gcuideachta mo dheisceabal?’
12. Agus taispeánfaidh sé daoibh an seomra mór in uachtar an tí agus é feistithe gléasta; ullmhaígí ansin.”
13. Agus d'imigh siad agus tharla mar d'inis sé dóibh, agus d'ullmhaigh siad an cháisc.
14. Agus nuair a tháinig an t‑am, shuigh sé chun boird é féin agus na haspail.
15. Agus dúirt sé leo, “Ba é mian mo thola an cháisc seo a ithe libh roimh mo pháis;
16. mar deirim libh nach n‑íosfaidh mé í go gcomhlíontar í i ríocht Dé.”
17. Agus ghlac sé cupán agus thug sé buíochas agus dúirt sé,
18. “Glacaigí seo agus roinn eadraibh féin é, mar insím daoibh nach n‑ólfaidh mé aon bhraon de thoradh na fíniúna go dtaga ríocht Dé.”
19. Agus ghlac sé arán agus thug sé buíochas agus roinn sé é gur thug dóibh é, á rá, “Is é seo mo chorpsa.
21. Ach siúd lámh mo bhrathadóra ar aon bhord liom.
22. Mar imíonn Mac an duine mar a cinneadh dó; ach is mairg don duine sin a dhéanfas a bhrath!”
23. Agus chuaigh siad a cheistiú a chéile, faoi cé acu a dhéanfadh a leithéid.
24. D'éirígh díospóireacht eatarthu, faoi cé acu a mheasfaí ar an bhfear ba mhó.
25. Agus dúirt sé leo, “Bíonn ríthe na nGintlithe ag imirt forlámhais orthu, agus tugtar dea dhaoine déirceacha ar a lucht rialaithe.