23. Mar feicimse go bhfuil tú i ndomlas an tsearbhais agus i gcuing na héagóra.”
24. Agus ba é a d'fhreagair Síomón, “Bí ag guí Dé ar mo shon gan aon ní dár luaigh tú a theacht orm.’”
25. Ansin nuair a bhí a bhfianaise tugtha acu agus briathar Dé ráite acu, d'fhill siad ar Iarúsailéim, agus d'fhógair siad an soiscéal i mórán de bhailte beaga na Samaratánach.
26. Ach dúirt aingeal de chuid an Tiarna le Pilib, “Éirigh agus imigh ó dheas, ag tarraingt ar an mbóthar as Iarúsailéim go Gása. Is bóthar fásaigh é sin.
27. Agus d'éirigh sé agus shiúil sé leis. Agus b'shiúd an tÉtiópach, coillteán, a bhí ina aire stáit ag Candacé, banríon na nÉtiópach, a mbíodh cúram a seodchistese uile air, a bhí i ndiaidh dul suas chun Iarúsaléim a adhradh Dé
28. agus a bhí anois ag filleadh abhaile; agus b'shiúd é ina shuí ina charbad, ag léamh leabhar an fháidh Ísáia.
29. Agus arsa an Spiorad le Pilib, “Éirigh amach in airicis an charbaid seo.”
30. Rith Pilib mar sin go dtí é, gur chuala é ag léamh Ísáia fáidh, agus gur fhiafraigh de, “An dtuigeann tú a bhfuil á léamh agat?”
31. Agus ar seisean, “Conas mar a thuigfinn é mura mbeadh duine agam lena mhíniú dom?” Agus thug sé cuireadh do Philib teacht aníos agus suí lena thaobh.
32. Anois ba iad seo briathra an tsleachta a bhí á léamh aige:“Mar chaora á tiomáint chun a maraithe,nó mar uan a bhíos balbh le fear a lomtha,is amhlaidh nach n‑osclaíonn sé a bhéal.
33. Coinniodh a cheart uaidh ina uirísliú.Cé a inseos cé ar díobh é?Mar tá a anam á ardú de thalamh an domhain.”
34. Agus d'fhiafraigh an coillteán de Philib, “Cé sin a bhfuil an fáidh ag labhairt air, air féin, nó ar dhuine éigin eile?”