17. Agus ghlaoigh Pól ar dhuine de na ceantúirí, agus dúirt sé leis, “Tabhair an t‑ógfhear seo leat go dtí an treabhann, mar tá scéal aige lena insint dó.”
18. Ghlac sé leis é mar sin agus thug sé chuig an treabhann é agus dúirt sé, “D'iarr Pól an príosúnach orm an t‑ógfhear seo a thabhairt chugat, ó tá scéal aige duit.”
19. Rug an treabhann ar a láimh, gur thug i leataobh é gur fhiafraigh de os íseal, “Cad é atá agat lena insint dom?”
20. Agus ar seisean, “D'aontaigh na Giúdaigh le chéile go n‑iarrfaidís ort Pól a thabhairt anuas roimh an gcomhairle amárach, ionann is dá mbeidís lena chás a scrúdú níos beaichte.
21. Ach ná géill tusa dóibh; mar tá corradh le daichead dá bhfir i luíochán roimhe, a bhfuil móid tugtha acu gan ithe ná ól go raibh sé maraithe acu; agus tá siad réidh anois, agus iad ag fanacht leis an ngealltanas uait.”
22. Chuir an treabhann mar sin an t‑ógfhear ar shiúl, agus bhagair sé air, “Ná habair le duine ar bith gur inis tú dom faoi sin.”
23. Ghlaoigh sé chuige beirt de na ceantúirí agus dúirt sé leo, “Bígí réidh an tríú huair den oíche le dul fad le Caesaríá le dhá chéad saighdiúir agus seachtó marcach agus dhá chéad sleádóir.
24. Agus bíodh beithigh chapall agat a dtagann le Pól marcaíocht orthu agus tugaigí slán é chuig Felix an t‑uachtarán.”
25. Agus scríobh sé litir arbh í a suim:
26. “Beannaíonn Claudius Lisias dá shoilse Felix an t‑uachtarán.
27. Rug na Giúdaigh ar an bhfear seo agus bhí siad ar tí a mharaithe, nuair a tháinig mé orthu leis na saighdiúirí agus a tharrthaigh mé é, ó bhí fhios agam gur shaoránach Rómhánach é.