1. Ach tháinig daoine áirithe as Iúdaea a chuir an teagasc seo roimh na bráithre, “mura nglacann sibh le nós an timpeallghearrtha a bhíodh ag Maois, ní fhéadann an slánú síoraí a bheith agaibh.”
2. Agus ó nár bheag an corraí agus an chonspóid a bhí ag Pól agus ag Barnabas leo, ceapadh Pól agus Barnabas agus daoine leo as an gcuid eile le dul suas go hIarúsailéim chuig na haspail agus na cruifreacha leis an gceist seo a shocrú.
3. D'imigh siad mar sin agus an eaglais á gcomóradh, agus chuaigh siad trí Fhéinícia agus trí Shamária freisin, agus iad ag tabhairt tuairisce ar iompú na nGintlithe chun creidimh, agus chuir siad lúcháir mhór ar na bráithre uile.
4. Nuair a shroich siad Iarúsailéim, chuir an eaglais agus na haspail agus na cruifreacha fáilte rompu, agus d'fhoilsigh siad a ndearna Dia maraon leo féin.
5. Ach d'éirigh cuid d'aicme na bhFairiséach a ghlac leis an gcreideamh agus dúirt siad go raibh sé riachtanach a dtimpeallghearradh agus a ordú dóibh dlí Mhaois a choinneáil.
6. Bhi na haspail agus na cruifreacha cruinn leis an bpointe seo a iniúchadh.
7. Agus i ndiaidh mórán plé a bheith acu faoi, d'éirigh Peadar ina sheasamh agus dúirt sé leo, “A bhráithre, is feasach daoibh go ndearna Dia rogha asaibh i bhfad ó shin, go gcluinfeadh na Ginlithe briathar an tsoiscéil ó mo bhéalsa agus go gcreidfeadh siad.
8. Agus thug Dia, a bhfuil fhios aige go fiú na smaointe is uaigní sa chroí, fianaise orthu, mar thug sé an Spiorad Naomh dóibh go díreach mar a thug sé dúinne é;
9. agus ní dhearna sé aon idirdhealú idir sinne agus iad, ach ghlan sé a gcroíthe leis an gcreideamh.
10. Cad chuige mar sin a mbíonn sibh ag cur cathú ar Dhia, ag leagan cuinge ar mhuineál na ndeisceabal nár fhéadamar féin ná ár seacht sinsear a fhulaingt?
11. Ach is é a chreidimid go slánófar sinn trí ghrásta an Tiarna Íosa go díreach mar a shlánófar iad siúd.”