1. Uime sin a dhearbhráithre grádhacha, ar bhfagháil na ngeallamhnachsa dhúinn, glanum sinn féin ó uile shalchar na féola agus na spioruide, ag críochnughadh náomhthachda a neagla Dé.
2. Gabhuidh sinne chuguibh; ní dhearnamar eugcóir ar éunduine, ní thruáilleamar éunduine, ní dhearnamar éudail ar éunduine.
3. Ní chum sibhse dháoradh a deirim so: óir a dubhairt mé roimhe, go bhfuiltí ann ar gcroidhibhne chum báis agus beatha dfagháil a bhfochair a chéile.
4. As mór an dánachd labhairt do ním oruibh, is mór mo gháirdeachas ar bhur son: atáim lán do mheanma, is ró líonta mé do gháirdeachas ann ar nuile bhuáidhirt.
5. Oir, ar dteachd dúinn go Macedónia, ní bhfuáir ar bhféoil suáimhneas ar bith, achd air buáidhreadh air gach táobh; comhraic don táobh a muigh dhínn, agus eagla don táobh a sdigh.
6. Achd Día, do bheir furtachd do na daóinibh anbhfanna, tug sé furtachd dúinne ré teachd Thítuis;
7. Agus ní ré a theachdsan amháin, achd mar an gcéudna ris an bhfurtachd fuáir seision úaibhse, an tan do aithris sé dhúinn bhur bhfonn romhórsa, bhur gcaóineadh, bhur dteasgrádh dhamhsa; ionnus gur móide do ghabh gáirdeachas mé.
8. Oír ge gur chuir mé doilgheas óruibh rém litir, ní bhfuil sé na aithreachas oram, ge go raibh sé na aithreachas oram: oír do chím gur chuir an litir sin doilgheas oruibhsi, bíodh nár chuir achd ar feadh tamuill.
9. Atá gáirdeachas a nois oram, ní ar son doilghis do bheith oruibhsi, achd fá dhoilgheas do bheith oruibh chum na haithrighe: óir is do réir Dé do bhí doilgheas oruibh, ionnas nach dearnadh díoghbháil díbh ar éunchor dár dtáoibhne.
10. Oír an doilgheas bhíos do réir Dé oibrighe sé aithrighe chum slánaighthe nach aithreach linn: achd óibrigheann doilgheas an tsáogháil bás.