4. An tí labhrus a dteanguidh choimhthighe a sé féin fhollumnuigheas sé; achd an tí do ní faidheadóireachd follamnuighidh sé a neagluis.
5. Agus do bfearr leam go labhradh sibh uile ré teangthuibh, achd bá fonnmhaire leam ná sin sibh do dhéunamh fáidheadóireachda: óir is mó an tí do ní fáidheadoireachd ná an tí labhrus ré teangthuibh, achd muna ccuiridh sé a gcéill íad, chum follamnuighthe dfágháil don neagluis.
6. Agus a nois, a dhearbhráithreacha, dá dtigidh mé chugaibh ag labhairt ré teangthuibh, créud é an sochar do dhéunad díbh, muna labhra mé ribh a bhfoillsiughadh, nó a néolas, nó a bhfáidheadóireachd, nó a dteagusg?
7. Tuilleadh eile fós na neithe gan anam do ní fuáim, mas píob nó cláirseach, muna ndéarna síad eidirdhealughadh ann a ngothuibh, cionnus do géubhthar a fhios créud shinntear ar an bpíob nó ar an gcláirsigh?
8. Mar an gcéudna má bheir an trompa fuáim neimhchinnte úadh, cía uillmhéóchas é fein chum catha?
9. As amhluidh sin sibhse, muna labhartháoi bríathra sothuigsionacha tres an dteanguidh, cionnus aithéontar a ní labharthar; oir is fá a naiéur laibhéorus sibh.
10. Atáid, (do réir mar thárrla ann,) a noiread sin do ghnéithibh gothann sa domhan, agus ní bhfuil éunghuth dhíobh gan chéill.
11. Uime sin muna dtuige mé brígh an ghótha, biáidh mé barbartha ag an to labhrus, agus biáidh an tí labhrus barbartha agumsa.
12. As mar sin sibhse, mar an gcéadna, do bhrigh go sanntuigheann sibh neithe sbioradálta, íarraidh bárr do bhreith chum follamnuighthe na heagluisi.