25. Agus mar sin foillsighthear neithe folaigheacha a chroidhe; agus amhluidh sin ar dtuitim ar a aghaidh dhó dh bhéura sé onóir do Dhía, ag foillsiughadh go bhfuil Día eadruibhse go fírinneach.
26. Maseadh créd é sin, a dhearbhráithreacha? ar dteachd a gceann a cheile dhíbh, atá salm, atá teagusg, atá teanguidh, atá foillsiughadh, atá míniughadh ag gach duine agaibh. Déuntar na huile neithe chum follamnuighthe.
27. Dá labhruidh áonduine a dteanguidh choimhthigh, labhradh dias, no tríur an chuid is mó dhe, agus sin a ndiáigh a chéile; agus déunadh áon éidirmhíniughadh.
28. Achd muna mbiáidh fear éidirmhínighthe ann, bíodh sé na thochd sa neagluis; agus labhradh ris féin, agus ré Día.
29. Agus labhradh días nó tríur do na faidhibh, agus déunadh an chuid eile breitheamhnus.
30. Achd má ghéibh faidh eile shuidheas na naice, taisbéunadh bíodh an céudduine na thochd.
31. Oír is féidir libh uile fó leith fáidheadóireach do dhéunamh chum foghlama, agus comhfhurtachda dfagháil díbh uile.
32. Agus atáid Sbiorada na bhfáidheadh úmhal do na fáidhibh.
33. Oír ní hé Día úghdar na buáidheartha, achd na siothchana, mar (as léir) a nuile eagluisibh na náomh.
34. Bíodh bhur mná na dtochd sna heagluisibh: óir ní ceaduigheach dhóibh labhairt; achd a bheith úmhal, amhuil a deir an reachd mar an gcéudna.
35. Agus dá raibh fonn éinneithe dfoghluim orrtha, fiafruighidís a stigh dha bhfearaibh é: óir as nár do mhnaói labhairt sa neagluis.
36. Aneadh? an úaibhse tháínic bríathar Dé? no an chugaibhse amháin ráinic sí?
37. Más dóigh ré héinneach gur fáidh, nó duine sbioradálta é féin, bíodh a fhios aige na neithe sgríobhuimse chuguibh gur ab íad aitheanta an Tighearna íad.
38. Achd an tí atá ainbhfeasach, bíodh ainbhfeasach.