24. Óir bhí Eoin fós gan cur i gcarcair.
25. D'éirigh ansin aighneas idir deisceabail le hEoin agus Giúdach faoin íonghlanadh.
26. Tháinig siad chun Eoin agus dúirt siad leis: “A raibí, an té a bhí farat lastall den Iordáin, an té ar a ndearna tú fianaise, féach, tá seisean ag déanamh baiste agus tá na daoine go léir ag dul chuige.”
27. D'fhreagair Eoin: “Ní féidir do dhuine aon ní a ghlacadh,” ar sé, “mura dtugtar dó ó neamh.
28. Is finnéithe sibh féin orm go ndúirt mé: ‘Ní mise an Críost, ach gur cuireadh roimhe amach mé.’
29. An té a bhfuil an nuachair aige, sin é an céile;ach cara an chéile,atá ina sheasamh ag éisteacht leis,tagann racht áthais air de bharr guth an chéile.An t‑áthas mar sin atá ormsa, tá sé iomlán.
30. Ní foláir dósan méadú, ach domsa laghdú.
31. An té a thagann anuas tá sé os cionn cách.An té atá ón talamh is ón talamh dóagus is dá réir a labhraíonn sé.An té a thagann ó neamh tá sé os cionn cách.
32. An rud a chonaic sé agus a chuala sé,déanann sé fianaise air,ach ní ghlacann aon duine lena fhianaise.
33. An té a ghlacann a fhianaisechuir sé a shéala leis gur fírinneach é Dia.
34. Óir an té a chuir Dia uaidh,labhraíonn sé briathra Dé;mar ní de réir tomhais a thugann [Dia] an Spiorad.
35. Tá grá ag an Athair don Mhacagus tá gach uile ní tugtha ina láimh aige dó.
36. An té a chreideann sa Mhactá an bheatha shíoraí aige.Ach an té nach gcreideann sa Mhac,ní fheicfidh sé an bheatha,ach tá fearg Dé socair air.”