17. Fágtar fút féin amháin iad,agus ní faoi strainséirí san am céanna.
18. Go raibh beannacht ar fhoinse do thobair!agus bíodh suáilceas agat i gcomhluadar na mná a phos tú i d'óige,
19. Eilit chórach, fia maisiúil;[bíodh sise mar chuideachta agat;]bíodh a cíochasan mar shólás agat i gcónaí,agus a grásan i gcónaí do do chuibhreach.
20. Cén fáth, a mhic, go meallfadh bean dheoranta thú,agus go mbéarfá barróg ar bhrollach strainséir mná?
21. Óir tá bealaí an duine os comhair súile an Tiarna,agus faireann sé a shlite go léir.
22. Bíonn cionta an urchóidigh mar ghaiste ina thimpeall,agus gabhtar é i líonta a pheaca féin.
23. Faigheann sé bás cheal smachta,agus téann sé amú le barr baoise.