53. Thóg sé amach seoda óir agus airgid agus éadaí agus thug do Ribeacá iad; thug sé ornáidí luachmhara dá deartháir agus dá máthair chomh maith.
54. Bhí bia agus deoch aige féin agus ag a chomhluadar agus chaitheadar an oíche ansiúd. Ar n‑éirí dóibh ar maidin dúirt sé: “Scaoiligí ar ais chun mo mháistir mé.”
55. Dúirt an deartháir agus an mháthair: “Fanadh an ógbhean farainn tamall, deich lá ar a laghad; ní miste di imeacht ansin.”
56. “Ná cuirigí moill orm,” ar sé leo, “mar is é an Tiarna a chuir bail ar m'aistear. Scaoiligí liom ag triall ar mo mháistir.”
57. “Glaofaimid ar an ógbhean,” ar siad, “agus cuirfimid ceist uirthi.”
58. Agus ghlaodar ar Ribeacá agus chuireadar ceist uirthi: “An rachaidh tú leis an bhfear seo?” “Déanfaidh mé,” ar sí.
59. Scaoileadar chun siúil dá bhrí sin Ribeacá a ndeirfiúr agus a buime, agus searbhónta Abrahám agus a chuid fear.
60. Chuireadar beannacht ar Ribeacá agus dúradar léi:“A dheirfiúr linn, bíodh an rath ort!Go raibh na mílte de dheich mílte ar do shliocht!Go raibh seilbh ag do shíolAr gheataí a naimhde.”
61. Ansin d'éirigh Ribeacá agus a hionailtí agus chuaigh ar muin na gcamall agus lean an fear: rug an searbhónta Ribeacá leis ar an tslí sin agus d'imigh.