1. An uair úd seasfaidh an fíréan go mórmhuiníneachos comhair na ndaoine a d'imir géarleanúint airagus a rinne beag is fiú dá anró.
2. Nuair a fheicfidh siad é, glacfaidh siad scanradh móragus cuirfidh a shlánú alltacht orthu,toisc nach raibh súil ar bith acu leis.
3. Déarfaidh siad le cheileagus iad faoi bhráca an aithreachaisagus ag osnaíl go léanmhar:
4. “Nach é seo an duine a ndéanaimisstaicín áiféise agus ceap magaidh de?Le barr díchéille cheapamar nach raibh sa saol a chaith séach buile agus báiní agus gurbh easonórach é an bás a fuair sé.
5. Cad é is cúis leis gur áiríodh ar chlann mhac Dé éagus go bhfuil a ionad féin aige i measc na naomh?
6. Mar sin de, ní foláirnó go ndeachamar ar fán ó shlí na fírinneagus nár shoilsigh solas na fíréantachta dúinnagus nár éirigh an ghrian orainn.
7. Bhí ár sáith againn de chásain na hurchóide agus an bhasctha;chuamar ar fán trí fhásaigh dhíbhealaighagus níorbh eol dúinn slí an Tiarna.
8. Cárbh fhearrde sinn an t‑uabhar?cén tairbhe a rinne an saibhreas agus an mórtas dúinn?
9. D'imigh na nithe sin go léir ar cealmar scáth agus mar scéal reatha,
10. nó mar long a sheolann trí uisce treathnach -nuair atá sí imithe thart ní bhíonn rian di ar fáilná lorg a cíle sna tonnta;
11. nó faoi mar nach bhfaightear fianaise ar bithde chosán éin a eitlíonn tríd an aer -is amhlaidh a bhuailtear an t‑aer éadrom le buillí a sciathán;scoiltear é le fuinneamh a ruathair,agus téitear tríd le corraí a eitíach ina dhiaidh sin ní bhfaightearcomhartha dá laghad ann dá chursa;
12. nó faoi mar a ghearrtar an t‑aernuair a chaitear saighead le sprioc,ach go ndlúthaítear le chéile arís é ar an toirt,sa chaoi nach léir a bealach tríd;