29. Díbreofar thú ó chomhluadar daoine,agus lonnóidh tú le hainmhithe an mhachaire.Caithfidh tú féar a ithe dála an daimh,agus rachaidh seacht n‑aimsir tharat,chun go mbeidh a fhios agatgur ag an Té is Airde atá ardfhlaitheas ar ríocht na ndaoine,agus go dtugann sé í don té is áil leis.
30. Tháinig an briathar chun críche ar Nabúcadnazar gan mhoill. Díbríodh ó chomhluadar daoine é, agus chrom sé ar fhéar a ithe dála an daimh; fliuchadh é ó dhrúcht neimhe nó gur fhás a ghruaig mar chleiteach iolair, agus a ingne mar chrúba éin.
31. I gcríoch na laethanta úd, thóg mise, Nabúcadnazar, mo shúile chun neimhe; d'fhill mo mheabhair orm agus bheannaigh mé an Té is Airde:Mhol mé agus ghlóirigh mé é siúd a mhaireann go brách.Flaitheas síoraí a fhlaitheas.Tá a thiarnas ó ghlúin go glúin.
32. Sa mheá le náid a chuirtear áitritheoirí uile na cruinne;ar a thoil atá riaradh sluaite neimhe,agus áitritheoirí na cruinne.Ní fhéadann neach a lámh a choscná a rá leis: “Cad atá agat á dhéanamh?
33. Láithreach bonn d'fhill mo mheabhair orm, agus, chun glóir mo ríogachta, d'fhill orm m'onóir agus mo dhealramh. Lorg mo chomhairleoirí agus mo mhaithe mé; daingníodh i mo ríocht mé agus mhéadaigh ar mo mhórgacht a thuilleadh fós.
34. Anois, mise Nabúcadnazarmolaim, móraim agus glóirím Rí neimhe,mar is fíréan iad a oibreacha go léir,agus is cóir iad a shlite uile,agus is féidir leis lucht uaibhreach iompar a ísliú.