58. Bainfidh lucht an fhornirt an t‑ór agus an t‑airgead díobh, agus ardóidh siad leo an éide a chaitheann siad umpu agus gan é a bheith ar chumas na ndéithe cabhrú leo féin.
59. Dá thairbhe sin, is fearr an rí a thaispeánann a chuid fearúlachta, nó an soitheach áisiúil tí a fhónann go maith don té ar leis é ná na déithe bréagacha seo; go fiú an doras tí a choinníonn a bhfuil laistigh de slan, is fearr é ná na déithe bréagacha seo; an colún adhmaid atá istigh sa phálás is fearr é chomh maith ná na déithe bréagacha seo.
60. Dar ndóigh, tugann an ghrian agus an ghealach agus na réaltaí solas uathu agus nuair a sheoltar amach iad chun fónamh do dhaoine géilleann siad.
61. Mar an gcéanna, nuair a bhladhmann an tintreach feictear mórthimpeall í; is é an dála céanna ag an ngaoth é; séideann sí i ngach uile thír.
62. Nuair a ordaíonn Dia do néalta taisteal os cionn an domhain go léir, déanann siad rud air.
63. An tine chomh maith a chuirtear anuas ón spéir chun sléibhte agus coillte a loscadh, comhlíonann sí a n‑ordaítear di a dhéanamh. Ach níl na híola seo inchomórtais leo siúd i gcruth ná i gcumhacht.
64. Mar sin de, níl sé ceart a cheapadh gur déithe iad ná an t‑ainm sin a thabhairt orthu; mar ní féidir dóibh breithiúnas a thabhairt ná maitheas ar bith a dhéanamh do dhaoine.
65. Ós eol daoibh, mar sin, nach déithe iad, ná bíodh eagla oraibh rompu.
66. Óir ní fhéadann siad ríthe a mhallú nó a bheannú;
67. ná comharthaí a dhéanamh sa spéir do na náisiúin faoi mar a thaitníonn an ghrian agus mar a thugann an ghealach solas uaithi.
68. Is fearr na hainmhithe allta ná iad mar is féidir dóibh éalú leo ar foscadh chun iad féin a shábháil.