37. Tar éis na nithe sin a thitim amach insíodh do Iónátán agus do Shíomón a dheartháir go raibh clann Iambraí ag ceiliúradh bainise móire agus ag tionlacan na brídeoige, iníon duine d'uaisle móra Chanán, ó Nadabat le cóisir mhór.
38. Chuimhníodar ar fhuil Eoin a ndeartháir agus ghabhadar suas agus chuadar i bhfolach faoi scáth an tsléibhe.
39. Ag faire dóibh ansiúd, b'shiúd ag gabháil an treo slua mór lena lán bagáiste; tháinig an céile fir amach faoina ndéin, lena chairde agus lena ghaolta, le bodhráin agus banna ceoil agus a lán arm.
40. Ansin rinne siad ruathar ina n‑aghaidh óna luíochán agus rinne ár orthu agus thit a lán acu, agus theith an chuid eile chun an chnoic, agus gabhadh a maoin go léir.
41. Rinneadh caoineadh dá bhrí sin de bhainis agus olagón de ghlór na gceoltóirí.
42. Rinne siad fuil a ndearthár a dhíolt go hiomlán agus d'fhill siad ar bhogach na Iordáine.
43. Nuair a fuair Bacaídéas é sin amach, tháinig sé ar an tsabóid le fórsa láidir go bruacha géara na Iordáine.
44. Agus dúirt Iónátán leo siúd a bhí in éineacht leis: “Ar aghaidh linn agus troidimis lenár n‑anam, mar ní ionann an scéal inniu agus roimhe seo.
45. Féach, tá an cath romhainn agus inár ndiaidh; tá uisce na Iordáine ar an taobh seo, an bogach agus an mothar ar an taobh siúd, níl bealach cúlaithe againn.