43. Ghlac sé leis go honórach dá bhrí sin agus mhol é dá chairde go léir agus thug tabhartais dó, agus d'ordaigh dá chairde agus dá shaighdiúirí géilleadh dó mar a dhéanfaidís dó féin.
44. Dúirt sé ansin le Iónátán: “Cad ab áil leat ag traochadh an phobail seo go léir agus gan sinn ag fearadh cogaidh?
45. Lig uait anois iad chun a mbailte agus togh beagán fear le fanacht leat agus tar liomsa go Ptolamais. Tabharfaidh mé é sin agus na daingin eile agus na fórsaí atá fágtha agus na feidhmeannaigh go léir suas duit agus casfaidh mé ar mo sháil agus rachaidh mé abhaile. Óir is chuige sin a tháinig mé anseo.”
46. Thug Iónátán iontaoibh leis agus rinne sé mar a dúirt sé; lig sé na saighdiúirí uaidh agus d'fhill siadsan ar thír Iúdá.
47. Choimeád sé trí mhíle fear aige féin, d'fhág dhá mhíle sa Ghailíl, agus d'fhan míle ina choimhdeacht.
48. Nuair a chuaigh Iónátán isteach i Ptolamais, dhún muintir Ptolamais na geataí, ghabh é, agus chuir siad chun báis le faobhar claímh an bhuíon go léir a tháinig isteach leis.
49. Ansin sheol Trufón arm agus marcshlua isteach sa Ghailíl agus sa Mhachaire Mór le lucht leanúna Iónátán go léir a scriosadh.
50. Tuigeadh dóibhsean gur gabhadh Iónátán agus go raibh sé tar éis bháis in éineacht lena chuid fear; thug siad misneach dá chéile agus ar aghaidh leo in eagar dlúth cóirithe chun catha.
51. Nuair a chonaic an tóir go dtroidfidís lena n‑anam, chas siad ar ais.
52. Shroicheadar go léir tír Iúdá faoi shíocháin, agus chaoin Iosrael go léir go géar goirt.
53. Bhí na ciníocha go léir ina dtimpeall ag iarraidh iad a scriosadh, “mar,” a dúradar, “tá siad gan cheann gan chúnamh. Cuirimis cogadh orthu dá bhrí sin agus scriosaimis gach cuimhne orthu ó aigne an chine dhaonna.”