60. Dar ndóigh, tugann an ghrian agus an ghealach agus na réaltaí solas uathu agus nuair a sheoltar amach iad chun fónamh do dhaoine géilleann siad.
61. Mar an gcéanna, nuair a bhladhmann an tintreach feictear mórthimpeall í; is é an dála céanna ag an ngaoth é; séideann sí i ngach uile thír.
62. Nuair a ordaíonn Dia do néalta taisteal os cionn an domhain go léir, déanann siad rud air.
63. An tine chomh maith a chuirtear anuas ón spéir chun sléibhte agus coillte a loscadh, comhlíonann sí a n‑ordaítear di a dhéanamh. Ach níl na híola seo inchomórtais leo siúd i gcruth ná i gcumhacht.
64. Mar sin de, níl sé ceart a cheapadh gur déithe iad ná an t‑ainm sin a thabhairt orthu; mar ní féidir dóibh breithiúnas a thabhairt ná maitheas ar bith a dhéanamh do dhaoine.
65. Ós eol daoibh, mar sin, nach déithe iad, ná bíodh eagla oraibh rompu.
66. Óir ní fhéadann siad ríthe a mhallú nó a bheannú;
67. ná comharthaí a dhéanamh sa spéir do na náisiúin faoi mar a thaitníonn an ghrian agus mar a thugann an ghealach solas uaithi.
68. Is fearr na hainmhithe allta ná iad mar is féidir dóibh éalú leo ar foscadh chun iad féin a shábháil.
69. Mar sin de, níl oiread na fríde d'fhianaise ann gur déithe iad; dá bhrí sin, ná bíodh aon eagla oraibh rompu.