کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزمور 71:5-14 هزارۀ نو (NMV)

5. زیرا تو، ای خداوندگار، امید من هستی،و تو ای خداوند، اعتماد من، از روزگار جوانی.

6. از بدو تولد، تکیه‌گاهم تو بوده‌ای؛از شکم مادر، تو مرا به دنیا آوردی.ستایش من پیوسته معطوف به توست!

7. بسیاری را آیتی گشته‌ام،زیرا تو پناهگاه مستحکم منی.

8. دهان من از ستایش تو آکنده است،و از وصف کبریایی تو، تمامی روز.

9. به وقت پیری دورَم میفکن،و چون قوّتم زایل شود، ترکم مکن!

10. زیرا دشمنان بر ضد من سخن می‌گویند،و آنان که در کمین جان مَنَند با هم مشورت می‌کنند.

11. می‌گویند: «خدا ترکش کرده است؛پس تعقیبش کنید و گرفتارش سازید،زیرا رهاننده‌ای نیست!»

12. خدایا، از من دور مباش!ای خدای من به یاری‌ام بشتاب!

13. مُدعیانِ جانم سرافکنده و نابود گردند،و آنان که در پی زیان منندبه رسوایی و بی‌آبرویی ملبس گردند!

14. و اما من، پیوسته امیدوار خواهم بود،و تو را هر چه بیشتر خواهم ستود.

خوانده شده فصل کامل مزمور 71