فصول

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66
  67. 67
  68. 68
  69. 69
  70. 70
  71. 71
  72. 72
  73. 73
  74. 74
  75. 75
  76. 76
  77. 77
  78. 78
  79. 79
  80. 80
  81. 81
  82. 82
  83. 83
  84. 84
  85. 85
  86. 86
  87. 87
  88. 88
  89. 89
  90. 90
  91. 91
  92. 92
  93. 93
  94. 94
  95. 95
  96. 96
  97. 97
  98. 98
  99. 99
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
  104. 104
  105. 105
  106. 106
  107. 107
  108. 108
  109. 109
  110. 110
  111. 111
  112. 112
  113. 113
  114. 114
  115. 115
  116. 116
  117. 117
  118. 118
  119. 119
  120. 120
  121. 121
  122. 122
  123. 123
  124. 124
  125. 125
  126. 126
  127. 127
  128. 128
  129. 129
  130. 130
  131. 131
  132. 132
  133. 133
  134. 134
  135. 135
  136. 136
  137. 137
  138. 138
  139. 139
  140. 140
  141. 141
  142. 142
  143. 143
  144. 144
  145. 145
  146. 146
  147. 147
  148. 148
  149. 149
  150. 150

کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزمور 71 هزارۀ نو (NMV)

آنگاه که قوّتم زایل شود ترکم مکن

1. در تو ای خداوند پناه جُسته‌ام؛هرگز مگذار سرافکنده شوم!

2. به عدالت خویش مرا برهان و خلاصی‌ام ده.گوش خود را به من مایل گردان و نجاتم بخش!

3. مرا صخرۀ پناه باش،که پیوسته بدان روی آورم.تو به نجات من حکم فرموده‌ای،زیرا که صخره و قلعۀ من تویی.

4. ای خدای من، مرا از دست شریران خلاصی ده،و از چنگ مردمان ظالم و بی‌رحم برهان!

5. زیرا تو، ای خداوندگار، امید من هستی،و تو ای خداوند، اعتماد من، از روزگار جوانی.

6. از بدو تولد، تکیه‌گاهم تو بوده‌ای؛از شکم مادر، تو مرا به دنیا آوردی.ستایش من پیوسته معطوف به توست!

7. بسیاری را آیتی گشته‌ام،زیرا تو پناهگاه مستحکم منی.

8. دهان من از ستایش تو آکنده است،و از وصف کبریایی تو، تمامی روز.

9. به وقت پیری دورَم میفکن،و چون قوّتم زایل شود، ترکم مکن!

10. زیرا دشمنان بر ضد من سخن می‌گویند،و آنان که در کمین جان مَنَند با هم مشورت می‌کنند.

11. می‌گویند: «خدا ترکش کرده است؛پس تعقیبش کنید و گرفتارش سازید،زیرا رهاننده‌ای نیست!»

12. خدایا، از من دور مباش!ای خدای من به یاری‌ام بشتاب!

13. مُدعیانِ جانم سرافکنده و نابود گردند،و آنان که در پی زیان منندبه رسوایی و بی‌آبرویی ملبس گردند!

14. و اما من، پیوسته امیدوار خواهم بود،و تو را هر چه بیشتر خواهم ستود.

15. دهانم از عدالت تو خبر خواهد داد،و از نجات تو، تمامی روز،هرچند شمار آنها از دانش من فراتر است.

16. با اعمال پرقدرت خداوندگارْ یهوه خواهم آمدو عدالتِ تو را و بس اعلام خواهم کرد!

17. خدایا، تو مرا از روزگار جوانی تعلیم داده‌ای،و من تا هم‌اکنون شگفتیهای تو را اعلام می‌دارم.

18. پس خدایا تا به وقت پیری و سپیدمویی نیز ترکم مکن،تا آنگاه که نسل بعد را از بازوی تو خبر دهم،و آیندگان را از توانایی تو.

19. عدالت تو، خدایا، تا به عرشِ برین می‌رسد،ای که کارهای عظیم کرده‌ای!خدایا، کیست مانند تو؟

20. تو که مرا از تنگیها و بلاهای بسیار گذراندی،دیگر بار، جانم را احیا خواهی کرد؛آری، دیگر بار مرااز اعماق زمین بر خواهی آورد.

21. بزرگی مرا افزون خواهی کردو بار دیگر تسلی‌ام خواهی داد.

22. من هم تو را به آوای چنگ خواهم ستود،به سبب امانت تو، ای خدای من!با نوای بربط در ستایش تو خواهم سرایید،ای قدوس اسرائیل!

23. آنگاه که در ستایش تو بسرایم،لبهایم بانگ شادی سر خواهد داد،جان من نیز، که آن را فدیه داده‌ای.

24. زبانم نیز تمامی روز،ذکر عدالت تو را خواهد گفت؛زیرا آنان که در پی زیان من بودند،سرافکنده و شرمسار گردیده‌اند!