5. پدر یتیمان و مدافع بیوه‌زنانخداست در مسکن مقدس خود.
6. خدا بی‌کسان را صاحب خانه و کاشانه می‌گرداندو زندانیان را بیرون آورده، به سعادت می‌رساند؛اما طغیانگران در زمینِ خشک ساکن خواهند شد.
7. خدایا، هنگامی که پیش روی قوم خود بیرون رفتی،آنگاه که در بیابان خرامیدی، سِلاه
8. زمین لرزیدو آسمانها بارید،از حضور خدا، آن یگانۀ سینا،از حضور خدا، خدای اسرائیل.
9. خدایا، تو باران فراوان بارانیدیو میراث خود را که خسته بود، مستحکم گردانیدی.
10. جماعت تو در آن ساکن شدند،و در نیکویی‌ات، خدایا،تهیدستان را روزی رساندی.
11. خداوندگار فرمان را صادر می‌کند؛زنانی که بشارت می‌آورند، سپاه عظیمی هستند.
12. شاهانِ لشکرها فرار کرده، می‌گریزند؛زن خانه‌دار، غنیمت را تقسیم می‌کند.
13. اگرچه در میان آغلها خفته باشیبالهای کبوتر به نقره پوشیده است‌و پرهایش به طلای رخشان.
14. چون قادر مطلق پادشاهان را در آنجا پراکنده ساختبرف بر صَلمون بارید.
15. ای کوه سترگ، ای کوه باشان؛ای کوهِ با قله‌های افراشته، ای کوه باشان.
16. چرا با حسد می‌نگری، ای کوهِ با قله‌های افراشته،بر کوهی که خدا برای سکونت خویش طلب نمود،بر مکانی که خداوند جاودانه در آن ساکن خواهد شد؟
17. ارابه‌های خدا ده‌ها هزارو هزاران هزار است؛خداوندگار در میان آنهاست، و سینا در قُدس است.
18. آنگاه که به عرش برین صعود کردیاسیران را به اسیری بردیو هدایا از آدمیان گرفتی،حتی از طغیانگران،تا که تو ای یهوه خدا در آنجا سکونت گزینی.
19. متبارک باد خداوندگار، خدای نجات ماکه هر روزه متحمل بارهای ما می‌شود. سِلاه