11. خداوندگار فرمان را صادر میکند؛زنانی که بشارت میآورند، سپاه عظیمی هستند.
12. شاهانِ لشکرها فرار کرده، میگریزند؛زن خانهدار، غنیمت را تقسیم میکند.
13. اگرچه در میان آغلها خفته باشیبالهای کبوتر به نقره پوشیده استو پرهایش به طلای رخشان.
14. چون قادر مطلق پادشاهان را در آنجا پراکنده ساختبرف بر صَلمون بارید.
15. ای کوه سترگ، ای کوه باشان؛ای کوهِ با قلههای افراشته، ای کوه باشان.
16. چرا با حسد مینگری، ای کوهِ با قلههای افراشته،بر کوهی که خدا برای سکونت خویش طلب نمود،بر مکانی که خداوند جاودانه در آن ساکن خواهد شد؟
17. ارابههای خدا دهها هزارو هزاران هزار است؛خداوندگار در میان آنهاست، و سینا در قُدس است.
18. آنگاه که به عرش برین صعود کردیاسیران را به اسیری بردیو هدایا از آدمیان گرفتی،حتی از طغیانگران،تا که تو ای یهوه خدا در آنجا سکونت گزینی.
19. متبارک باد خداوندگار، خدای نجات ماکه هر روزه متحمل بارهای ما میشود. سِلاه
20. خدای ما خدای نجات است،و راههای گریز از مرگ از آن خداوندگارْ یهوه است.
21. اما خدا سر دشمنان خویش را فرو خواهد کوبیدفرق سر پر موی آنان را که در تقصیرات خود گام برمیدارند.
22. خداوندگار فرموده است: «آنان را از باشان خواهم آورد؛آنان را از ژرفای دریا باز خواهم آورد،