4. آسمان را در بالا فرا می‌خواند،و زمین را،تا بر قوم خود داوری کند:
5. «سرسپردگان مرا نزد من گرد آوریدآنان را که با من به قربانی عهد بسته‌اند.»
6. آسمانها دادگری او را اعلام می‌کنند،زیرا خدا، خودْ داور است. سِلاه
7. «ای قوم من بشنوید تا سخن گویم،و ای اسرائیل، تا بر ضد تو شهادت دهم.من خدا هستم، خدای تو.
8. به سبب قربانیهایت نیست که توبیخَت می‌کنم،قربانیهای تمام‌سوز تو همواره در نظر من است.
9. گوساله‌ای از خانۀ تو نمی‌گیرمو نه بزی از آغلت،
10. زیرا تمامی حیوانات جنگل از آن منَند،و چارپایانی نیز که بر هزاران کوهند.
11. همۀ پرندگان کوهستانها را می‌شناسم،و هر جُنبندۀ صحرا از آن من است.