1. یهوه، خدای خدایان،سخن می‌گوید و زمین رااز محل طلوع آفتاب تا محل غروبش فرا می‌خواند.
2. از صَهیون، که کمال زیبایی است،خدا تجلی می‌کند.
3. خدای ما می‌آید و خاموش نخواهد ماند؛آتش پیش رویش فرو می‌بلعد،و تند‌باد گرداگردش می‌خروشد.
4. آسمان را در بالا فرا می‌خواند،و زمین را،تا بر قوم خود داوری کند:
5. «سرسپردگان مرا نزد من گرد آوریدآنان را که با من به قربانی عهد بسته‌اند.»
6. آسمانها دادگری او را اعلام می‌کنند،زیرا خدا، خودْ داور است. سِلاه
7. «ای قوم من بشنوید تا سخن گویم،و ای اسرائیل، تا بر ضد تو شهادت دهم.من خدا هستم، خدای تو.
8. به سبب قربانیهایت نیست که توبیخَت می‌کنم،قربانیهای تمام‌سوز تو همواره در نظر من است.
9. گوساله‌ای از خانۀ تو نمی‌گیرمو نه بزی از آغلت،
10. زیرا تمامی حیوانات جنگل از آن منَند،و چارپایانی نیز که بر هزاران کوهند.
11. همۀ پرندگان کوهستانها را می‌شناسم،و هر جُنبندۀ صحرا از آن من است.
12. اگر گرسنه بودم، تو را خبر نمی‌دادم،چه، جهان و هرآنچه در آن است، از آن من است.
13. آیا من گوشت گاوان را می‌خورمیا خون بُزان را می‌نوشم؟
14. قربانیهای تشکر به خدا تقدیم کن،و نذرهای خویش را به آن متعال ادا نما،
15. و در روز تنگی مرا بخوان؛من تو را بیرون خواهم کشید،و تو مرا جلال خواهی داد.»
16. اما به شریر، خدا چنین می‌فرماید:«تو را چه که فرایض مرا بیان کنیو عهد مرا بر زبان رانی؟
17. چراکه از تأدیب من بیزاریو کلام مرا پشت گوش می‌اندازی.
18. چون دزد را می‌بینی، به او روی خوش نشان می‌دهی،و با زناکاران هم‌پیاله می‌شوی.
19. دهان خویش به بدی می‌گشاییو زبانت را به فریب عادت داده‌ای.
20. به سخن گفتن بر ضد برادرت می‌نشینی،و بر فرزند مادرت افترا می‌زنی.
21. این کارها را کردی و من خاموشی گزیدم؛پس پنداشتی که من نیز چون توام.اما حال تو را توبیخ خواهم کردو تقصیراتت را در برابر دیدگانت خواهم گسترد.
22. «ای فراموش‌کنندگان خدا، این را دریافت کنید،مبادا شما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد.
23. آن که قربانیهای تشکر تقدیم می‌کند،مرا حرمت می‌دارد؛آن که راه خویش می‌پاید،نجات خدا را به او نشان خواهم داد.»