1. دل من به کلامی نیکو می‌جوشد؛انشاء خود را خطاب به پادشاه می‌گویم؛زبانم قلم نویسنده‌ای چیره‌دست است.
2. تو در میان بنی‌آدم زیباترینیو از لبانت بلاغت جاری است؛بنابراین، خدا تو را جاودانه مبارک ساخته است.
3. ای دلاور، شمشیرت را بر میان ببند؛فرّ و شکوه خویش را بر تن کن.
4. در شوکت خویش پیروزمندانه پیش بران،به پاس راستی، فروتنی و پارسایی؛دست راستت تو را اعمال مَهیب بیاموزد.
5. به تیرهای تیزت قومها زیر پاهایت فرو افتند؛بدانها دل دشمنان پادشاه شکافته شود.
6. ای خدا، تخت سلطنت تو جاودانه است؛عصای پادشاهی تو عصای عدل و انصاف است.
7. تو پارسایی را دوست می‌داری و شرارت را دشمن؛از این رو خدا، خدای تو، تو را بیش از همقطارانتبه روغن شادمانی مسح کرده است.