فصول

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66
  67. 67
  68. 68
  69. 69
  70. 70
  71. 71
  72. 72
  73. 73
  74. 74
  75. 75
  76. 76
  77. 77
  78. 78
  79. 79
  80. 80
  81. 81
  82. 82
  83. 83
  84. 84
  85. 85
  86. 86
  87. 87
  88. 88
  89. 89
  90. 90
  91. 91
  92. 92
  93. 93
  94. 94
  95. 95
  96. 96
  97. 97
  98. 98
  99. 99
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
  104. 104
  105. 105
  106. 106
  107. 107
  108. 108
  109. 109
  110. 110
  111. 111
  112. 112
  113. 113
  114. 114
  115. 115
  116. 116
  117. 117
  118. 118
  119. 119
  120. 120
  121. 121
  122. 122
  123. 123
  124. 124
  125. 125
  126. 126
  127. 127
  128. 128
  129. 129
  130. 130
  131. 131
  132. 132
  133. 133
  134. 134
  135. 135
  136. 136
  137. 137
  138. 138
  139. 139
  140. 140
  141. 141
  142. 142
  143. 143
  144. 144
  145. 145
  146. 146
  147. 147
  148. 148
  149. 149
  150. 150

کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزمور 45 هزارۀ نو (NMV)

خدایا، تخت سلطنت تو جاودانه است

برای سالار سرایندگان: در مایۀ ’سوسنها‘. قصیدۀ پسران قورَح؛ ترانۀ عاشقانه.

1. دل من به کلامی نیکو می‌جوشد؛انشاء خود را خطاب به پادشاه می‌گویم؛زبانم قلم نویسنده‌ای چیره‌دست است.

2. تو در میان بنی‌آدم زیباترینیو از لبانت بلاغت جاری است؛بنابراین، خدا تو را جاودانه مبارک ساخته است.

3. ای دلاور، شمشیرت را بر میان ببند؛فرّ و شکوه خویش را بر تن کن.

4. در شوکت خویش پیروزمندانه پیش بران،به پاس راستی، فروتنی و پارسایی؛دست راستت تو را اعمال مَهیب بیاموزد.

5. به تیرهای تیزت قومها زیر پاهایت فرو افتند؛بدانها دل دشمنان پادشاه شکافته شود.

6. ای خدا، تخت سلطنت تو جاودانه است؛عصای پادشاهی تو عصای عدل و انصاف است.

7. تو پارسایی را دوست می‌داری و شرارت را دشمن؛از این رو خدا، خدای تو، تو را بیش از همقطارانتبه روغن شادمانی مسح کرده است.

8. جامه‌هایت همگی به مُر و عود و سَلیخه، خوشبوی گشته‌اند.از کاخهای عاج، نوای تارها تو را خوش می‌سازد.

9. دختران پادشاهان از بانوان گرانمایۀ تواند؛به جانب راستت، شَهبانو در طلای اوفیر ایستاده است.

10. ای دختر، بشنو و ببین و گوش فرا دار:قوم خویش و خانۀ پدرت را فراموش کن،

11. تا پادشاه شیفتۀ زیبایی‌ات شود.در برابرش سر فرود آر، چه او سرور توست.

12. دختر صور با پیشکشی خواهد آمد،و دولتمندترین مردمان، در پی جلب نظرِ لُطفَت خواهند بود.

13. شاهدخت در سرای خویش به تمامی، شکوهمند است؛او جامۀ زَربَفت به تن دارد.

14. در پیراهنهای گلدوخت، او را به پیشگاه پادشاه می‌برند؛ندیمه‌های باکره‌اش را از پی او نزد تو می‌آورند.

15. آنان را با شادی و سرور هدایت می‌کنند،تا به کاخ شاه درمی‌آیند.

16. بر جای پدران تو، پسرانت تکیه خواهند زد؛آنان را بر سرتاسر زمین سروران خواهی ساخت.

17. یاد نام تو را در همۀ نسلها زنده نگاه خواهم داشت؛از این رو، قومها تو را خواهند ستود، تا ابدالآباد.