4. حیات را از تو خواست، و بدو بخشیدی،و طول ایام را تا ابدالآباد!
5. جلال او به سبب نجات تو عظیم گشته!فرّ و شکوه به وی ارزانی داشته‌ای.
6. براستی که برکات جاودانی به وی عطا کرده‌ایو به شادی حضور خویش، شادمانش گردانیده‌ای.
7. زیرا که پادشاه بر خداوند توکل می‌دارد؛و از محبت آن متعال جنبش نخواهد خورد.
8. دست تو همۀ دشمنانت را در خواهد یافت؛دست راست تو به بدخواهانت خواهد رسید.
9. زمانی که حضور به هم رسانیایشان را چون تنور آتش خواهی ساخت.خداوند در خشم خود ایشان را فرو خواهد بُرد،و آتش، ایشان را خواهد خورد.
10. نسلشان را از زمین نابود خواهی کرد،و اولادشان را از میان بنی‌آدم!
11. هرچند بر ضد تو نقشه‌های پلید کِشندو تدابیر بد اندیشند، کامیاب نخواهند شد؛
12. زیرا به سبب تو برگشته خواهند گریخت،آنگاه که به کمانِ برکشیده‌ات به سویشان نشانه بگیری.
13. خداوندا، در قوّت خویش متعال شو!دلاوری تو را می‌سراییم و می‌ستاییم.