کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزمور 119:147-153 هزارۀ نو (NMV)

147. بر سپیده‌دم سبقت می‌جویم و فریاد برمی‌آورم؛بر کلام تو امید بسته‌ام.

148. چشمانم بر پاسهای شب پیشی می‌گیرد،تا در وعده‌ات تأمل کنم.

149. بر حسب محبت خود صدایم را بشنو!بر طبق قوانین خود، خداوندا، مرا زنده بدار!

150. آنان که در پی نقشه‌های پلید می‌روند نزدیک آمده‌اند،ایشان از شریعت تو بس دورند!

151. ولی تو نزدیک هستی، ای خداوند؛و جملۀ فرامین تو راست است.

152. دیرزمانی است که از شهادات تو دانسته‌امکه آنها را جاودانه بنیان نهاده‌ای.

153. بر مذلت من بنگر و مرا برهان،زیرا که شریعت تو را از یاد نبرده‌ام.

خوانده شده فصل کامل مزمور 119