118. تو آنان را که از فرایض تو گمراه می‌شوند حقیر می‌شماری؛زیرا فریبکاریِ آنها بیهوده است.
119. تو همۀ شریرانِ زمین را چون تُفاله به دور می‌افکنی؛از همین رو شهادات تو را دوست می‌دارم.
120. از ترس تو موی بر تنم راست شده است؛از داوریهای تو هراسناکم.
121. به عدل و داد عمل کرده‌ام؛مرا به ستم‌کنندگانم وامگذار.
122. خیریت خادم خود را ضامن شو،و مگذار متکبران بر من ستم کنند.
123. دیدگانم از انتظار برای نجات تو تار گشته،از انتظار برای وعدۀ عدالت تو!