کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزمور 119:105-117 هزارۀ نو (NMV)

105. کلام تو برای پاهای من چراغ،و برای راه من نور است.

106. سوگند خورده و آن را استوار ساخته‌ام،که قوانین عادلانۀ تو را نگاه دارم.

107. بسیار مصیبت کشیده‌ام؛بر حسب کلامت، خداوندا، مرا زنده ساز.

108. خداوندا، هدایای اختیاریِ دهان مرا منظور فرما،و قوانین خود را به من بیاموز!

109. من همیشه جان در کف دارم،اما شریعت تو را فراموش نمی‌کنم.

110. شریران برایم دام گسترده‌اند،اما من از احکام تو دور نشده‌ام.

111. شهادات تو را تا به ابد میراث خویش ساخته‌ام،زیرا آنها خوشیِ دلِ من است!

112. دل خود را به حفظ فرایض تو مایل ساخته‌ام،تا به ابد و تا به آخر.

113. از مردمانی که سرسپرده نیستند کراهت دارم،اما شریعت تو را دوست می‌دارم.

114. تو پناهگاه و سپر من هستی،بر کلامت امید بسته‌ام.

115. ای بدکاران از من دور شوید،تا فرمانهای خدایم را نگاه دارم!

116. بر حسب وعده‌ات دست مرا بگیر تا زنده بمانم،و در امید خود سرافکنده نشوم!

117. از من حمایت کن تا نجات یابم،و فرایض تو را همواره مد نظر بدارم.

خوانده شده فصل کامل مزمور 119