19. «او از عرش مقدس خود فرو نگریست؛خداوند از آسمان بر زمین نظر افکند،
20. تا نالۀ اسیران را بشنودو محکومین به مرگ را آزاد سازد.»
21. تا نام خداوند را در صَهیون بر زبان رانندو ستایش او را در اورشلیم،
22. آن هنگام که ملتها گرد هم آیندو ممالک نیز، تا خداوند را بپرستند.
23. در میانۀ راه قوّتِ مرا خم کرده،و روزهای مرا کوتاه کرده است.
24. پس گفتم:«ای خدای من، مرا در نیمۀ عمرم برمگیر،ای که سالهای تو تا جمیع نسلهاست!