فصول

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66
  67. 67
  68. 68
  69. 69
  70. 70
  71. 71
  72. 72
  73. 73
  74. 74
  75. 75
  76. 76
  77. 77
  78. 78
  79. 79
  80. 80
  81. 81
  82. 82
  83. 83
  84. 84
  85. 85
  86. 86
  87. 87
  88. 88
  89. 89
  90. 90
  91. 91
  92. 92
  93. 93
  94. 94
  95. 95
  96. 96
  97. 97
  98. 98
  99. 99
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
  104. 104
  105. 105
  106. 106
  107. 107
  108. 108
  109. 109
  110. 110
  111. 111
  112. 112
  113. 113
  114. 114
  115. 115
  116. 116
  117. 117
  118. 118
  119. 119
  120. 120
  121. 121
  122. 122
  123. 123
  124. 124
  125. 125
  126. 126
  127. 127
  128. 128
  129. 129
  130. 130
  131. 131
  132. 132
  133. 133
  134. 134
  135. 135
  136. 136
  137. 137
  138. 138
  139. 139
  140. 140
  141. 141
  142. 142
  143. 143
  144. 144
  145. 145
  146. 146
  147. 147
  148. 148
  149. 149
  150. 150

کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزمور 102 هزارۀ نو (NMV)

روی خویش از من پنهان مکن

دعای شخص ستمدیده، آنگاه که در عجز و ناتوانی، نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد.

1. خداوندا دعایم را بشنو!بگذار فریاد کمکم به تو برسد!

2. در روز تنگی‌ام،روی خویش از من پنهان مکن!گوش خود به من فرا دار،و در روزی که بخوانم، به‌زودی اجابتم فرما!

3. زیرا روزهایم چون دود سپری می‌شود،و استخوانهایم همچون اخگرهای فروزان می‌سوزد.

4. دلم همچون علف بریده شده و خشک گردیده است؛خوردن نان خود را از یاد می‌برم!

5. به سبب نالۀ بلندماز من جز پوست و استخوان نمانده است!

6. همچون جغد صحرا گشته‌ام؛مانند بومِ ویرانه‌ها گردیده‌ام!

7. در بستر خود بیدار می‌مانم؛چون گنجشکِ تنها بر لبِ بامَم!

8. همۀ روز، دشمنانم بر من طعنه می‌زنند؛ریشخندکنندگانم مرا لعن می‌کنند!

9. زیرا خاکستر را چون نان می‌خورمو آنچه را که می‌نوشم با اشکها درمی‌آمیزم،

10. به سبب خشم و غضب تو،زیرا مرا بلند کردی و سپس به زیر افکندی!

11. روزهایم همچون سایۀ شامگاهی گشته،و من چون علف می‌خشکم!

12. اما تو، خداوندا، تا ابد بر تخت نشسته‌ای،و ذکر تو تا جمیع نسلهاست.

13. تو بر خواهی خاست و بر صَهیون شفقت خواهی کرد،زیرا وقت آن است که بر او نظر لطف افکنی!آری، زمان معین فرا رسیده است!

14. زیرا که خادمانت سنگهایش را عزیز می‌دارند،و بر خاک آن شفقت می‌نمایند.

15. قومها از نام خداوند خواهند ترسید،و همۀ پادشاهان زمین از جلال تو.

16. زیرا خداوند صَهیون را بنا خواهد کردو در جلال خویش نمایان خواهد شد.

17. او به دعای بیچارگان التفات خواهد کرد،و استدعای ایشان را خوار نخواهد شمرد.

18. باشد که این برای نسل آینده نوشته شود،تا قومی که آفریده خواهند شد خداوند را ستایش کرده، گویند:

19. «او از عرش مقدس خود فرو نگریست؛خداوند از آسمان بر زمین نظر افکند،

20. تا نالۀ اسیران را بشنودو محکومین به مرگ را آزاد سازد.»

21. تا نام خداوند را در صَهیون بر زبان رانندو ستایش او را در اورشلیم،

22. آن هنگام که ملتها گرد هم آیندو ممالک نیز، تا خداوند را بپرستند.

23. در میانۀ راه قوّتِ مرا خم کرده،و روزهای مرا کوتاه کرده است.

24. پس گفتم:«ای خدای من، مرا در نیمۀ عمرم برمگیر،ای که سالهای تو تا جمیع نسلهاست!

25. تو از قدیم بنیان زمین را نهادی،و آسمانها صنعت دستان توست!

26. آنها از میان می‌روند، اما تو بر جا می‌مانی!آنها همه چون جامهْ مندرس خواهند شد!مانند لباس جایگزینشان خواهی کرد،و از میان خواهند رفت!

27. اما تو همان هستی،و سالهای تو را پایانی نیست!

28. فرزندانِ خدمتگزارانت قرار خواهند یافت،و نسل ایشان در حضور تو استوارخواهند شد.»