10. به سبب خشم و غضب تو،زیرا مرا بلند کردی و سپس به زیر افکندی!
11. روزهایم همچون سایۀ شامگاهی گشته،و من چون علف می‌خشکم!
12. اما تو، خداوندا، تا ابد بر تخت نشسته‌ای،و ذکر تو تا جمیع نسلهاست.
13. تو بر خواهی خاست و بر صَهیون شفقت خواهی کرد،زیرا وقت آن است که بر او نظر لطف افکنی!آری، زمان معین فرا رسیده است!
14. زیرا که خادمانت سنگهایش را عزیز می‌دارند،و بر خاک آن شفقت می‌نمایند.