11. پسری که مادرش اسرائیلی بود ناسزاگویان، نام مقدس را کفر گفت؛ پس او را نزد موسی آوردند. مادر او شِلومیت نام داشت، دخترِ دِبْری از قبیلۀ دان.
12. پس او را در حبس گذاشتند، تا کلام خداوند بر آنان معلوم گردد.
13. آنگاه خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:
14. «آن کس را که ناسزا گفته است از اردوگاه بیرون ببر، و همۀ کسانی که شنیدند بر سر وی دست بگذارند، و تمام جماعت او را سنگسار کنند.
15. بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، بگو: هر که خدای خود را ناسزا گوید، باید متحمل گناه خود شود.
16. هر که نام خداوند را کفر گوید باید حتماً کشته شود؛ تمام جماعت باید او را سنگسار کنند. هرگاه کسی نام مقدس را کفر گوید باید کشته شود، خواه غریب و خواه بومی.
17. «هر که جانِ انسانی را بگیرد، باید حتماً کشته شود.
18. هر که جان چارپایی را بگیرد، باید عوض دهد: جان در عوض جان.
19. اگر کسی به همسایۀ خود آسیب رسانَد، با وی همان شود که خود کرده است:
20. شکستگی به عوض شکستگی، چشم به عوض چشم، دندان به عوض دندان؛ به همان‌گونه که به آن شخص آسیب رسانیده است، باید به او رسانیده شود.
21. هر که چارپایی را بکشد باید برای آن عوض دهد، و هر که انسانی را بکشد باید کشته شود.
22. برای غریب و بومی، شما را یک قانون باشد، زیرا من یهوه خدای شما هستم.»