20. آیا روز خداوند به عوض روشنایی، تاریکی نخواهد بود؟ظلمت غلیظی که در آن هیچ نوری نباشد؟
21. «من از جشنهای شما نفرت و کراهت دارم،و از گردهم‌آیی‌های مخصوص شما بیزارم.
22. اگرچه قربانیهای تمام‌سوز و هدایای آردیتان را به من تقدیم کنید،نخواهم پذیرفت؛و قربانیهای رفاقتِ پرواریهای شما رامنظور نخواهم داشت.
23. سر و صدای سرودهایتان را از من دور کنید؛من به نوای چنگهای شما گوش نخواهم کرد.
24. بلکه بگذارید انصاف همچون آب جاری شود،و عدالت همچون نهر دائمی.
25. «ای خاندان اسرائیل، آیا در آن چهل سال در بیابان، برای من قربانی و هدیه آوردید؟
26. شما سَکّوت، پادشاه خود، و کیوان، ستارۀ خدایان خویش، یعنی تمثالهایی را که برای خویشتن ساختید، حمل کردید.»
27. بنابراین، یهوه که نامش خدای لشکرهاست می‌گوید، «من شما را به فراسوی دمشق تبعید خواهم کرد.»