1. ای خاندان اسرائیل، این کلام را که چون مرثیه بر شما می‌خوانم، بشنوید:
2. «اسرائیلِ باکره افتاده استو دیگر بر نخواهد خاست؛در سرزمینش مطرود مانده،و کسی نیست که او را برخیزاند.»
3. زیرا خداوندگارْ یهوه چنین می‌گوید:«از هزار تن که از شهری به نبرد می‌روند،تنها صد تن برای خاندان اسرائیل بر جا خواهند ماند،و از صد تن که به نبرد می‌روند،تنها ده تن بر جا خواهند ماند.»
4. زیرا خداوند به خاندان اسرائیل چنین می‌گوید:«مرا بجویید و زنده بمانید؛
5. اما بِیت‌ئیل را نجویید؛به جِلجال داخل نشوید،و به بِئِرشِبَع عبور نکنید؛زیرا جِلجال به‌یقین به تبعید خواهد رفتو بِیت‌ئیل نابود خواهد شد.»
6. خداوند را بجویید و زنده بمانید،مبادا وی همچون آتش بر خاندان یوسف شعله برکشد و آن را بسوزاند،و کسی در بِیت‌ئیل نباشد تا آن را خاموش کند.
7. ای شما که انصاف را به اَفسَنتین بدل می‌کنیدو عدالت را زیر پا می‌افکنید!
8. آن که ثریا و جبّار را آفرید،که ظلمت غلیظ را به سپیدۀ صبح بدل می‌کند،و روز را شبِ تاریک می‌سازد؛آن که آبهای دریا را فرا می‌خوانَدو آنها را بر سطح زمین فرو می‌ریزد،نام او یهوه است؛
9. او ویرانی را بر سر زورمندان نازل می‌کند،و دژها را ویران می‌سازد.
10. ایشان از آن که در محکمه حکم می‌کند، نفرت دارند،و آن را که به صداقت سخن می‌گوید، مکروه می‌دارند.
11. بنابراین، چون شما بینوایان را پایمال می‌کنیدو از آنها مالیات گندم می‌ستانید،هرچند خانه‌ها از سنگهای تراشیده بسازید،در آنها ساکن نخواهید شد؛و هرچند تاکستانهای دلپسند غرس کنید،از شراب آنها نخواهید نوشید.
12. زیرا می‌دانم که نافرمانیهایتان بسیار استو گناهانتان عظیم،ای شما که بر پارسایان ستم می‌کنید و رشوه می‌گیرید،و حقِ نیازمندان را در محکمه از ایشان دریغ می‌دارید.
13. بنابراین، دانا در چنین زمانه‌ای خاموش خواهد ماند،زیرا زمانۀ بدی است.
14. نیکویی را بجویید و نه بدی را،تا زنده بمانید؛و بدین‌گونه یهوه خدای لشکرها با شما خواهد بود،چنانکه خود می‌گویید.
15. از بدی نفرت کنید و نیکویی را دوست بدارید،و در محکمه، عدالت را برقرار سازید؛شاید فیض یهوه خدای لشکرهاشامل حال باقیماندگانِ یوسف شود.
16. پس خداوندگار، یهوه خدای لشکرها، چنین می‌گوید:«در همۀ میدانها نوحه‌گری خواهد بود،و در همۀ کوچه‌ها خواهند گفت: ”وای! وای!“کشاورزان را برای سوگواری فرا خواهند خواند،و آنان را که مرثیه‌خوانی می‌دانند، برای نوحه‌گری.
17. در همۀ تاکستانها نوحه‌گری خواهد بود»،زیرا، خداوند می‌گوید،«از میان شما عبور خواهم کرد.»
18. وای بر شما که مشتاق روز خداوند هستید!روز خداوند را برای چه می‌خواهید؟زیرا که تاریکی خواهد بود، و نه روشنایی؛
19. مانند کسی که از شیری بگریزدو با خرسی مواجه شود،یا به خانه داخل شده،دست بر دیوار بگذارد،و ماری او را بگزد!
20. آیا روز خداوند به عوض روشنایی، تاریکی نخواهد بود؟ظلمت غلیظی که در آن هیچ نوری نباشد؟
21. «من از جشنهای شما نفرت و کراهت دارم،و از گردهم‌آیی‌های مخصوص شما بیزارم.
22. اگرچه قربانیهای تمام‌سوز و هدایای آردیتان را به من تقدیم کنید،نخواهم پذیرفت؛و قربانیهای رفاقتِ پرواریهای شما رامنظور نخواهم داشت.
23. سر و صدای سرودهایتان را از من دور کنید؛من به نوای چنگهای شما گوش نخواهم کرد.
24. بلکه بگذارید انصاف همچون آب جاری شود،و عدالت همچون نهر دائمی.
25. «ای خاندان اسرائیل، آیا در آن چهل سال در بیابان، برای من قربانی و هدیه آوردید؟
26. شما سَکّوت، پادشاه خود، و کیوان، ستارۀ خدایان خویش، یعنی تمثالهایی را که برای خویشتن ساختید، حمل کردید.»
27. بنابراین، یهوه که نامش خدای لشکرهاست می‌گوید، «من شما را به فراسوی دمشق تبعید خواهم کرد.»