فصول

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9

کتاب عهد عتیق

عهد جدید

عاموس 4 هزارۀ نو (NMV)

1. «ای گاوان باشان که بر کوههای سامِرِه به سر می‌برید،این کلام را بشنوید؛ای که بر بینوایان ستم روا می‌دارید،و نیازمندان را لِه می‌کنید،و به شوهران خود می‌گویید:”بیاورید تا بنوشیم!“

2. خداوندگارْ یهوه به قدوسیت خود قسم خورده است که،هان ایامی بر شما می‌آید که شما را به قلابها خواهند برد،و آخرینِ شما را به قلابهای ماهی.

3. هر یک از شما مستقیم از شکاف بیرون خواهید رفت،و به هَرمون افکنده خواهید شد؛»این است فرمودۀ خداوند.

4. «به بِیت‌ئیل بیایید و عِصیان بورزید؛به جِلجال بیایید و بر عِصیان بیفزایید.هر بامداد قربانیهای خود را بیاورید،و هر سه روز، ده‌یک‌های خویش را.

5. قربانی تشکر را با خمیرمایه تقدیم کنید،و هدایای اختیاری را اعلان کرده، آنها را جار بزنید؛زیرا ای بنی‌اسرائیل،شما همین را دوست می‌دارید!»این است فرمودۀ خداوندگارْ یهوه.

اسرائیل از بازگشتن اِبا می‌کند

6. «من در همۀ شهرهایتان دندانهای تمیز به شما دادم،و در همۀ مکانهایتان، فقدان نان؛با این حال، خداوند می‌فرماید،به سوی من بازگشت نکردید.

7. «نیز هنگامی که هنوز سه ماه تا درو مانده بود،باران را از شما بازداشتم؛بر یک شهر باران می‌فرستادم،اما از شهر دیگر آن را دریغ می‌کردم؛بر یک قطعه زمین باران می‌بارید،اما قطعۀ دیگر که باران نمی‌دید خشک می‌شد؛

8. پس مردمِ دو یا سه شهر به سوی شهر دیگر برای نوشیدن آب آواره می‌شدند،اما آبِ کافی نمی‌یافتند؛با این حال، خداوند می‌فرماید،به سوی من بازگشت نکردید.

9. «بلای آفت و خوره بر شما فرستادم؛ملخها باغها و تاکستانهای بسیارو درختان انجیر و زیتون شما را خوردند.با این حال، خداوند می‌فرماید،به سوی من بازگشت نکردید.

10. «به شیوۀ مصر، بر شما طاعون فرستادم،و جوانانتان را به شمشیر کشتم؛اسبان شما را به اسیری دادم،و بوی تعفنِ اردوهای شما را به بینی‌تان برآوردم.با این حال، خداوند می‌فرماید،به سوی من بازگشت نکردید.

11. «برخی از شما را سرنگون ساختم،همان‌گونه که با سُدوم و عَمورَه کردم؛همچون تکه چوبی مشتعل بودیدکه از میان آتش برگرفته شده باشد.با این حال، خداوند می‌فرماید،به سوی من بازگشت نکردید.

12. «پس ای اسرائیل، با تو بدین منوال عمل خواهم کرد؛و چون با تو بدین منوال عمل خواهم کرد،پس ای اسرائیل، آماده شو تا با خدای خود ملاقات کنی!»

13. زیرا اینک آن که به کوهها شکل می‌دهد و باد را می‌آفریند،و افکار خویش را بر انسان اعلام می‌دارد،آن که سپیدۀ سحر را به ظلمت بدل می‌کند،و بر بلندیهای زمین می‌خرامد،نامش یهوه خدای لشکرهاست.