15. تا آنجا که جانم خفه شدن را خوش‌تر می‌دارد،و مرگ را، بیش از این استخوانهایم.
16. از زندگی بیزارم؛ نمی‌خواهم تا ابد زنده بمانم.مرا به حال خود واگذار که روزهایم دَمی بیش نیست.
17. انسان چیست که او را در شمار آوری،و دل بدو مشغول داری؟
18. هر بامداد به سراغش آیی،و هر لحظه او را بیازمایی؟
19. تا به کی چشم از من بر نخواهی گرفت؟آیا لحظه‌ای مرا به حال خود نخواهی گذاشت تا آب دهانم را فرو برم؟
20. اگر گناه کرده‌ام، به تو چه کرده‌ام،ای پاسبانِ آدمیان؟چرا مرا هدف تیر خود ساخته‌ای؟آیا برای تو باری سنگین شده‌ام؟
21. چرا نافرمانی‌ام را عفو نمی‌کنی،و مَعصیتم را دور نمی‌سازی؟زیرا اکنون در خاکِ زمین خواهم خفت؛آنگاه مرا خواهی جُست و نخواهم بود.»