8. آبها را در ابرهای خود می‌پیچد،اما ابرها زیر بار آنها شکافته نمی‌شود.
9. روی ماهِ تمام را می‌پوشانَد،و ابرهای خویش را بر آن می‌گسترانَد.
10. دایره‌ای بر سطح آبها کشیده است،و آن را حدِ بین روشنایی و تاریکی قرار داده است.
11. ستونهای آسمان می‌لرزدو از عتاب او حیران می‌ماند.
12. به نیروی خویش دریا را آرام می‌سازد،و به حکمتِ خویش رَهَب را خُرد می‌کند.
13. به روح او آسمانها زینت داده شده‌اند،و دست او مارِ تیزرو را سُفته است.
14. براستی که اینها تنها حواشی طریقهای اوست،و چه نجوای آرامی از او می‌شنویم!اما رعدِ جَبَروتِ او را کیست که درک توانَد کرد؟»