1. آنگاه اِلیفازِ تیمانی در پاسخ گفت:
2. «آیا آدمی به خدا منفعت تواند رسانید؟آیا حتی مرد حکیم برای او سودمند تواند بود؟
3. اگر تو پارسا باشی، چه لذتی نصیب قادر مطلق خواهد شد؟اگر طریقهایت بی‌عیب باشد، چه نفعی به او خواهد رسید؟
4. «آیا به سبب خداترسیِ توست که تأدیبت می‌کند،یا تو را به محاکمه می‌کشد؟
5. آیا شرارت تو عظیم نیست،و گناهانت بی‌انتها نِی؟
6. زیرا از برادرانت به ناحق گِرو گرفتی،و لباسِ برهنگان را برکَندی.
7. به خستگان آب ندادی،و نان از گرسنگان دریغ داشتی.
8. پنداشتی که قدرتمندانْ زمین را تصاحب می‌کنند،و بلندمرتبگان در آن زیست می‌نمایند.
9. بیوه‌زنان را تهی‌دست روانه کردی،و بازوی یتیمان شکسته شد.
10. از این روست که دامها از هر سو احاطه‌ات کرده،و وحشت به ناگاه تو را درگرفته است،
11. که تاریکی نمی‌گذارد چیزی ببینی،و سِیلْ تو را می‌پوشانَد.
12. «آیا خدا در جایهای رفیع آسمان نیست؟ببین بلندترین ستارگان چه رفیع‌اند!
13. و تو می‌گویی: ”خدا چه می‌داند؟آیا می‌تواند از میانِ تاریکیِ غلیظ داوری کند؟