11. کودکانشان را همچون گَله بیرون می‌فرستند،و فرزندانشان به رقص و پایکوبی می‌پردازند.
12. به نوای دفّ و بربط می‌سرایند،و به آوازِ نِی شادی می‌کنند.
13. روزگار خویش به سعادتمندی می‌گذرانند،و در آرامش به هاویه فرود می‌شوند.
14. به خدا می‌گویند: ”از ما دور شو!ما خواهان شناخت طریقهای تو نیستیم.
15. قادر مطلق کیست که عبادتش کنیم؟از استدعا به درگاه او ما را چه سود؟“
16. اما سعادتمندیِ ایشان در دست خودشان نیست،پس، از مشورت شریران به دور می‌ایستم.
17. «چند بار دیده‌اید که چراغ شریران خاموش شود؟یا مصیبت بر آنان نازل گردد؟یا خدا در غضب خویش ایشان را به دردها گرفتار سازد؟
18. چند بار دیده‌اید که چون کاه در برابر باد باشند،یا چون خَس که تندباد آن را بِرُبایَد؟