1. اما برای آن که در اندوه بود، دیگر ظلمت نخواهد بود. او در گذشته سرزمین زِبولون و نَفتالی را خوار ساخت، اما در زمان آینده، راه دریا، سرزمین فراسوی اردن، و جَلیلِ ملتها را جلال خواهد بخشید.
2. مردمی که در تاریکی گام برمی‌داشتند،نوری عظیم دیدند؛و بر آنان که در سرزمینِ ظلمتِ غلیظ ساکن بودند،نوری تابید.
3. تو قوم را پُرشمار ساختیو شادی ایشان را افزون گردانیدی.در حضور تو شادی خواهند کرد،همچون شادمانیِ وقت دروو مانند کسانی که هنگام تقسیم غنائم شادی می‌کنند.
4. زیرا تو مانند روز شکست مِدیان،یوغی را که حمل می‌کردو عصایی را که برای پشتش بودیعنی چوبِ زنندگانِ او را شکستی.
5. زیرا هر چکمۀ جنگاوران در غوغای کارزار،و هر جامۀ آغشته به خون،چون هیزمِ آتش سوزانده خواهد شد.
6. زیرا که برای ما کودکی زادهو پسری به ما بخشیده شد؛سلطنت بر دوش او خواهد بودو او ’مشاور شگفت‌انگیز‘ و ’خدای قدیر‘و ’پدر سرمدی‘ و ’سَرور صلح‘ خوانده خواهد شد.
7. افزونی فرمانروایی و صلح او را پایانی نخواهد بود،و او بر تخت داوود و بر قلمرو او حکمرانی خواهد کرد،و آن را به انصاف و عدالت، از حال تا به ابد،استوار خواهد ساخت و پایدار نگاه خواهد داشت.غیرت خداوند لشکرهااین را به انجام خواهد رسانید.