4. هر درّهای برافراشته شودو هر کوه و تَلی پست گردد.زمینِ ناصافْ صاف،و ناهمواریها هموار گردد.
5. آنگاه جلال خداوند آشکار خواهد شد،و تمامی بشر با هم آن را خواهند دید،زیرا که دهان خداوند سخن گفته است.»
6. هاتفی میگوید: «ندا کن!»گفتم: «به چه ندا کنم؟»«آدمی جملگی علف استو زیباییاش یکسره چون گُل صحرا!
7. علف میخشکد و گل میپژمُرَد،زیرا که دَم خداوند بر آن دمیده میشود.براستی که مردمان علفند!
8. علف میخشکد و گُل میپژمُرَد،اما کلام خدای ما تا ابد باقی میماند.
9. ای صَهیون، که بشارت میآوری،به کوه بلند برآی!و ای اورشلیم، که مژده میرسانی،به نیروی تمام صدایت را بلند کن!آن را بلند کن و مترس!به شهرهای یهودا بگو:«هان، خدای شما است!»