22. اوست که بر بالای دایرۀ زمین نشسته است،و ساکنان آن به ملخ می‌مانند.اوست که آسمانها را چون پرده می‌گسترانَد،و همچون خیمه‌ای به جهت سکونت پهن می‌کند.
23. اوست که امیران را هیچ می‌گرداند،و داوران جهان را چون بطالت می‌سازد.
24. هنوز کاشته نشده و غرس نگردیده‌اند،و هنوز در زمین ریشه ندوانیده‌اندکه او بر آنها می‌دمد و خشک می‌شوند،و گردباد ایشان را چون کاه می‌روبد.
25. آن قدوس می‌گوید: مرا با که قیاس می‌کنید،تا با او برابر باشم؟
26. چشمان خود را به اعلی برافرازید و ببینید:کیست که اینها را آفرید؟کیست که لشکر اینها را به شماره بیرون می‌آورد،و آنها را جملگی به نام می‌خوانَد؟به سبب کثرت قوّت و عظمت قدرتشهیچ‌یک از آنها گم نخواهد شد.
27. ای یعقوب، چرا با خود می‌اندیشی،و ای اسرائیل، چرا می‌گویی:«طریق من از خداوند پنهان است،و خدایم دادرسی مرا به فراموشی سپرده است»؟
28. آیا ندانسته‌ای؟آیا نشنیده‌ای؟که یهوه خدای سرمدی است،آفرینندۀ کرانهای زمین؟او هرگز درمانده و خسته نمی‌شود،و فَهمِ او را تفحص نتوان کرد.
29. ضعیفان را قوّت می‌بخشد،و ناتوانان را نیروی بیشتر عطا می‌کند.
30. حتی جوانان نیز خسته و درمانده می‌شوند،و جوانمردان از پا می‌افتند.
31. اما آنان که برای خداوند انتظار می‌کشند،نیروی تازه خواهند یافتو با بالهایی همچون عقاب اوج خواهند گرفت؛خواهند دوید و خسته نخواهند شد؛خواهند خرامید و درمانده نخواهند گردید.