24. هرآنچه شریر از آن می‌ترسد، بر سرش می‌آید؛هرآنچه پارسا آرزو می‌کند، به او عطا می‌شود.
25. توفان که فرو نشیند، اثری از شریران بر جا نخواهد بود،اما پارسایان تا ابد استوار خواهند ماند.
26. سِرکه برای دندان و دود برای چشمان،همچنان است مرد کاهل برای کارفرمایش!
27. ترس خداوند بر روزهای عمر می‌افزاید،اما سالهای شریران کوتاه می‌شود.
28. انتظارِ پارسایان به شادی می‌انجامد،اما امیدِ شریران بر باد می‌رود.
29. طریق خداوند برای راستان قلعۀ مستحکم است،برای بدکاران، نابودی.
30. پارسایان هرگز جنبش نخواهند خورد،اما شریران در سرزمین وعده باقی نخواهند ماند.
31. از دهانِ پارسایان حکمت می‌روید،اما زبانِ منحرف بریده خواهد شد.
32. لبهای پارسایان سخنِ پسندیده می‌داند،دهان شریران تنها انحراف!