1. امثال سلیمان:پسر حکیم، مایۀ شادمانی پدر است،اما پسر نادان مادر خویش را غصه‌دار می‌سازد.
2. گنجهای حاصل از شرارت سودی ندارد،اما پارسایی از مرگ رهایی می‌بخشد.
3. خداوند پارسایان را گرسنه نمی‌گذارد،اما شریران را از رسیدن به آرزویشان بازمی‌دارد.
4. دستانِ کاهل، فقیر می‌سازد،دستانِ کاری، دولتمند.
5. عاقل است پسری که در تابستان گِرد می‌آورد،اما پسری که در فصل درو می‌خوابد، شرمسار می‌سازد.
6. بر سَرِ پارسایان، برکتها قرار می‌گیرد،اما خشونت، دهان شریران را می‌بندد.
7. یادِ پارسایان برکت خواهد بود،اما نام شریران خواهد پوسید.
8. دانادل، احکام را می‌پذیرد،اما نادانِ پرگو تلف خواهد شد.
9. آن که در صداقت گام برمی‌دارد در راهِ بی‌خطر است،اما آن که به راهِ کج می‌رود رسوا خواهد شد.
10. آن که رِندانه چشمک می‌زند دلریش می‌سازد،اما آن که بی‌پرده نکوهش می‌کند باعث صلح می‌شود.
11. دهان پارسایان چشمۀ حیات است،اما دهان شریران خشونت را پنهان می‌سازد.
12. نفرت، نزاعها برمی‌انگیزد،اما محبت، خطاپوش است.
13. حکمت، بر لبهای فهیمان یافت می‌شود،اما چوب برای پشت کم‌عقلان است.
14. حکیمان، دانش‌را می‌اندوزند،اما زبانِ جاهل سر او را بر باد می‌دهد.
15. توانگریِ دولتمند، شهرِ مستحکم اوست،اما فقرِ بینوایان به نابودی آنها می‌انجامد.
16. مزد پارسایان، به حیات رهنمون می‌شود،عایدی شریران، به گناه.
17. آن که به تأدیب گوش می‌سپارد، در راهِ حیات است،اما آن که توبیخ را ترک می‌گوید، گمراهی به بار می‌آورد.
18. آن که نفرت را پنهان سازد، لبهای دروغگو دارد،آن که شایعه‌پراکنی کند، نادان است.
19. پرگویی خالی از گناه نیست،عاقل آن است که زبان خویش نگاه دارد.
20. زبانِ پارسایان، نقرۀ اعلاست،اما دلِ شریران، کم ارزش است!
21. لبهای پارسایان، بسیاری را می‌پرورد،اما جاهلان از کم‌عقلی می‌میرند.
22. برکت خداوند، دولتمند می‌سازد،و او زحمتی نیز با آن نمی‌افزاید.
23. فساد نزد نادان تفریح است،اما مرد فهیم از حکمت لذت می‌برد.
24. هرآنچه شریر از آن می‌ترسد، بر سرش می‌آید؛هرآنچه پارسا آرزو می‌کند، به او عطا می‌شود.
25. توفان که فرو نشیند، اثری از شریران بر جا نخواهد بود،اما پارسایان تا ابد استوار خواهند ماند.
26. سِرکه برای دندان و دود برای چشمان،همچنان است مرد کاهل برای کارفرمایش!
27. ترس خداوند بر روزهای عمر می‌افزاید،اما سالهای شریران کوتاه می‌شود.
28. انتظارِ پارسایان به شادی می‌انجامد،اما امیدِ شریران بر باد می‌رود.
29. طریق خداوند برای راستان قلعۀ مستحکم است،برای بدکاران، نابودی.
30. پارسایان هرگز جنبش نخواهند خورد،اما شریران در سرزمین وعده باقی نخواهند ماند.
31. از دهانِ پارسایان حکمت می‌روید،اما زبانِ منحرف بریده خواهد شد.
32. لبهای پارسایان سخنِ پسندیده می‌داند،دهان شریران تنها انحراف!