1. خداوند، خدای قادر مطلق، تمام مردم روی زمین را،از شرق تا غرب، احضار نموده سخن میگوید:
2. نور جمال او از صهیونکه جلوهگاه زیبایی است میدرخشد.
3. خدای ما میآید، امّا نه در سکوت،بلکه با آتش سوزنده که در پیشاپیش اوستو توفان سهمگین که در اطراف اوست.
4. آسمانها و زمین را به گواهی میطلبدتا بر قوم خود داوری کند.
5. او میفرماید: «جمع شوید ای مؤمنانیکه با قربانیهای خود با من پیمان بستید.»
6. آسمانها اعلام میکنند که خدا عادل است،و او خودش داوری میکند.
7. ای قوم من بشنوید، من سخن میگویم؛ای اسرائیل، بدانید که من خدا هستم،خدای شما که علیه شما گواهی میدهم.
8. من در مورد قربانیهای شما و قربانیهای سوختنی شما،که پیوسته تقدیم میکنید، شما را سرزنش نمیکنم.
9. من به گاو مزرعهٔ شماو به بُز گلّهٔ شما احتیاجی ندارم،
10. زیرا همهٔ حیوانات جنگلو تمام چارپایانی که بر هزاران کوه و تپّه میچرند، از آن من هستند.
11. تمامی پرندگانو تمام حیوانات صحرا از آن من میباشند.
12. اگر گرسنه هم میبودم به شما نمیگفتم،زیرا که من مالک تمام جهان و هرچه در آن است میباشم.
13. مگر من گوشت گاو میخورمو یا خون بُز مینوشم؟
14. بلکه شکرگزاریهای شما، قربانیهای شما باشدو به قولی که به قادر متعال دادهاید، وفا کنید.