37. در آنجا به زراعت می‌پردازند و تاکستان غرس می‌کنندو حاصل آن را برمی‌چینند.
38. قوم خود را برکت داد و فرزندان آنان را بسیار ساختو نگذاشت که گلّهها و رمههای ایشان کم شوند.
39. چون قوم خدا، توسط ظلم و ستم دشمنانشکست می‌خوردند و به آنها توهین می‌شد،
40. خداوند رهبران ظالم را خوار و ذلیلو در ویرانهها آواره ساخت.
41. امّا نیازمندان را از رنج رهانیدو تعداد خانواده‌هایشان را مانند گلّهها زیاد کرد.
42. مردمان نیك، اینها را می‌بینند و خوشحال می‌شوند،امّا شریران خاموش می‌گردند.
43. خردمندان به اینها دقّت کنندو محبّت پایدار خداوند را به یاد داشته باشند.