1. خداوند را سپاس بگویید، زیرا که نیكوستو محبّت او پایدار و ابدی است.
2. آنانی که به وسیلهٔ خداوند نجات یافته‌اند بگویند،که خداوند آنان را از دست دشمنانشان رهایی داده است
3. و آنان را از شرق و غرب، از شمال و جنوب،از سرزمینهای بیگانه بازگردانیده است.
4. بعضی‌ها در بیابان آواره و سرگردان بودندو شهری نداشتند تا در آن سکونت نمایند.
5. گرسنه و تشنه بودندو جانشان به لبشان رسیده بود.
6. در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند،و او آنها را از پریشانی نجات داد.
7. سپس آنها را از راهی مستقیم به شهری هدایت کردکه بتوانند در آن ساکن گردند.
8. آنها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدارو کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند.
9. او تشنگان را سیراب می‌کندو گرسنگان را با خوراکهای نیکو سیر می‌گرداند.
10. برخی در تاریکی و ظلمت،در زندان، در غُل و زنجیر به سر می‌برند.
11. زیرا از کلام خدا سرپیچی کردندو احکام خدای قادر متعال را بجا نیاوردند.
12. زیر بار کار و زحمت، پشت آنها خم شده، از پای افتاده بودندو کسی به کمكشان نرسید.
13. در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردندو او آنها را از پریشانی نجات داد.
14. آنان را از تاریکی و ظلمت بیرون آوردو از غُل و زنجیر اسارت آزاد کرد.
15. آنها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدارو کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند.
16. زیرا او دروازه‌های برنزیو میلههای آهنین را درهم شکسته است.
17. بعضی به‌خاطر روش گناه‌آلود خود رنج می‌کشیدندو به سبب شرارتهای خویش در عذاب بودند.
18. اشتهای خود را از دست دادهو پایشان به لب گور رسیده بود.
19. در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردندو او آنها را از پریشانی نجات داد.
20. او با کلامش آنها را شفا دادهاز مرگ رهانید.
21. پس آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدارشو کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده شکر کنند.
22. برایش قربانی تشکّر تقدیم کنندو با سرودهای شاد، کارهای او را بیان نمایند!
23. بعضی با کشتی به دریا رفته،به تجارت مشغول شدند.
24. آنها کارهای خداوند و کارهای عجیب او رادر عمق دریاها مشاهده کردند.
25. به فرمان او بادی شدید برخاستو امواج دریا را متلاطم ساخت.
26. کشتی‌ها گاهی به هوا پرتاب می‌شدندو گاهی به اعماق آب فرو می‌رفتندو سرنشینان آنها از ترس، نیمه‌جان شده بودند.
27. مانند مستان تلو‌تلو می‌خوردندو عقل خود را از دست داده بودند.
28. در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردندو او آنها را از پریشانی نجات داد.
29. توفان را آرام کردو امواج دریا ساکت شد.
30. آنها از آرامی خوشحال شدندو خداوند آنها را به بندر مقصود رسانید.
31. آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدارو کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده، شکر کنند.
32. عظمت و جلال او را در میان مردم بیان کنندو او را در حضور رهبران ستایش نمایند.
33. خداوند رودخانه‌ها را به بیابان تبدیل می‌کندو چشمه‌های آب را خشک می‌سازد.
34. زمینهای حاصلخیز را به‌خاطر ساکنان شریر آنبه شوره‌زار مبدّل می‌نماید.
35. بیابانها را به برکه‌های آب،و زمینهای خشک را به چشمه‌سار تبدیل می‌کند.
36. مردمان گرسنه را در آنجا ساکن می‌سازدتا برای خود شهری بسازند.
37. در آنجا به زراعت می‌پردازند و تاکستان غرس می‌کنندو حاصل آن را برمی‌چینند.
38. قوم خود را برکت داد و فرزندان آنان را بسیار ساختو نگذاشت که گلّهها و رمههای ایشان کم شوند.
39. چون قوم خدا، توسط ظلم و ستم دشمنانشکست می‌خوردند و به آنها توهین می‌شد،
40. خداوند رهبران ظالم را خوار و ذلیلو در ویرانهها آواره ساخت.
41. امّا نیازمندان را از رنج رهانیدو تعداد خانواده‌هایشان را مانند گلّهها زیاد کرد.
42. مردمان نیك، اینها را می‌بینند و خوشحال می‌شوند،امّا شریران خاموش می‌گردند.
43. خردمندان به اینها دقّت کنندو محبّت پایدار خداوند را به یاد داشته باشند.