33. خداوند رودخانه‌ها را به بیابان تبدیل می‌کندو چشمه‌های آب را خشک می‌سازد.
34. زمینهای حاصلخیز را به‌خاطر ساکنان شریر آنبه شوره‌زار مبدّل می‌نماید.
35. بیابانها را به برکه‌های آب،و زمینهای خشک را به چشمه‌سار تبدیل می‌کند.
36. مردمان گرسنه را در آنجا ساکن می‌سازدتا برای خود شهری بسازند.
37. در آنجا به زراعت می‌پردازند و تاکستان غرس می‌کنندو حاصل آن را برمی‌چینند.
38. قوم خود را برکت داد و فرزندان آنان را بسیار ساختو نگذاشت که گلّهها و رمههای ایشان کم شوند.
39. چون قوم خدا، توسط ظلم و ستم دشمنانشکست می‌خوردند و به آنها توهین می‌شد،
40. خداوند رهبران ظالم را خوار و ذلیلو در ویرانهها آواره ساخت.
41. امّا نیازمندان را از رنج رهانیدو تعداد خانواده‌هایشان را مانند گلّهها زیاد کرد.
42. مردمان نیك، اینها را می‌بینند و خوشحال می‌شوند،امّا شریران خاموش می‌گردند.
43. خردمندان به اینها دقّت کنندو محبّت پایدار خداوند را به یاد داشته باشند.